Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

απιστευτο κι ομως ελληνικο

συνεβη κατι απιστευτο και θελω να το μοιραστω μαζι σας
πριν ενα μηνα περιπου εστειλα στη τροχαια ενα μειλ με κειμενο σχετικα με ενα επικινδυνο τροπο εισοδου στην ΕΟ στο υψος του παλιου κομβου Βλαχου επισυναψα και δυο βιντεο απο το γιουτιουμπ,μαλιστα στο ενα βιντεο ενας οδηγος συναντηθηκε με περιπολικο την ωρα που εκανε τα ακροβατικα του και του παραχωρησε και προτεραιοτητα το περιπολικο να κανει τη παρανομια του,εγραψα και δυο λογια για το τι βλεπω αφου περναω τακτικα απο το σημειο κι εχω κινδυνεψει κιολας και τα εστειλα...
σε αλλες περιπτωσεις που εχω στειλει μειλ μου στελνουν και απαντηση αυτη τη φορα ομως τιποτα απολυτως οποτε πως μου ηρθε να παω εκει που ηταν τα βιντεο αλλα ματαιη προσπαθεια ειχαν αφαιρεθει και τα δυο κι επισης δε τα ειχα κατεβασει...και ρωταω ΤΥΧΑΙΟ?? δε νομιζω,απλα που να τρεχεις τωρα επειδη ενας βλακας εστειλε ενα μειλ και μας ταραζει την ηρεμια μας....σβηνουμε τα βιντεο και ολα ειναι ΟΚ...αλλα θα παω να τραβηξω εγω ενα βιντεο και θα το ανεβασω ξανα,βεβαια δε νομιζω να ειμαι τοσο τυχερος να πετυχω περιπολικο αλλα δε πειραζει...

εδω ειναι τα μπλοκαρισμενα βιντεο
http://www.youtube.com/watch?v=eDnVYh9ODjI&feature=player_एम्बेद्देद
http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=द्स्म्ग़६च्ग़्ग़्लं

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

τα νεύρα μου...


ο έλληνας έλληνας γεννήθηκε έλληνας θα πεθάνει...
προαστιακός μενίδι εντυπωσιακό παρκάρισμα προκειμένου να μη περπατήσει πενήντα μέτρα παραπάνω,
κι αν δείτε τη περιοχή έχει άπειρο χώρο

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

έΓΚΛΗΜΑ ΣΤην ΑΜΟΡΓό



Χτες εδώ στην Αμοργό ένας ντόπιος, κατά συρροήν μεθύστακας, ο "Νίνο", τύφλα στο μεθύσι, χτύπησε με το αυτοκίνητο δύο παιδάκια, ευτυχώς ελαφρά. Μετά πήγε και κάθησε στην καφετέρια σαν κύριος, και παράγγειλε κρέπα με ζαμπόν και τυρί. Όταν ήρθε ο πατέρας των παιδιών ψάχνοντάς τον, όρμηξε να τον πλακώσει, το ίδιο και τον λιμενικό που μπήκε να τους χωρίσει. Μαντεύετε τη συνέχεια; Όλη νύχτα μεγείρευαν τα παρασκήνια στο αστυνομικό τμήμα και το πρωί βρήκαν το ποσοστό αλκοόλ στο αίμα του χαμηλό και τον... άφησαν ελεύθερο, με την υπόσχεση να μην το ξανακάνει!!!!!!!!!

σχΌΛΙΟ: Εκ πρώτης όψεως, είμαστε μια χώρα γεμάτη ανθρωπιά, που επιλέγει να μην καταστρέψει τη ζωή ενός νέου ανθρώπου που "παραστράτησε". Τί όμορφα.

ΕΚ ΔΕύΤΕΡΗΣ όΨΕΩΣ, είμαστε ένα μπουρδέλο όπου ο κάθε κρετίνος μπορεί ατιμώρητα να μεθάει, κα να ξαναμεθάει, και να βγαίνει στο δρόμο με τη λαμαρίνα του και να σκοτώνει. Να σκοτώνει εμένα, εσένα, το παιδί μου, το παιδί σου, τον ηλικιωμένο μου γονιό. Είμαστε ένα μπουρδέλο όπου η αστυνομία, με τις κατάλληλες παρεμβάσεις, "προσπαθεί να ρίξει το αλκοόλ στο αίμα " του προαναφερθέντα κρετίνου.

Μη με ξαναρωτήσει κανείς γιατί θέω να φύγω από αυτή τη χώρα.

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

ΑίνιγΜα γιΑ αρΧάριοΥς!

Τρέχει με υπερβολική ταχύτητα, μιλώντας στο κινητό (στο αυτί, φυσικά), περνάει με ΚΟΚΚΙΝΟ και στρίβει χωρίς να βγάλει φλας.

Τί ΕίΝΑΙ;;;;;


Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Ο Γάιδαρος εφέντης


Τρία πουλάκια κάθονται στο Μέγαρο απ’ όξω
το ’να τηράει κατά το ΝΙΜΤΣ, τ’ άλλο κατά το Χίλτον,
το τρίτο το μικρότερο μοιρολογάει και λέει:
– Ποιος λες πήγε και πάρκαρε στη διάβαση απάνω,
στη διάβαση για τους πεζούς, στη ράμπα των ΑΜΕΑ;
Μην είν’ ο Τούρκος ο Αγάς, μην είναι ο Βεζίρης,
μην είναι ο Σουλτάνος μας ο πολυχρονεμένος;
Δεν είν’ ο Τούρκος ο Αγάς, δεν είναι ο Βεζίρης,
δεν είναι ο Σουλτάνος μας ο πολυχρονεμένος.
Είναι Ρωμιός, είναι Γραικός, του Πειραιά εφέντης,
είναι τ’ αμάξι του Κατή, τ’ αμάξι του Εφετείου.
– Το άκουσες εφέντη μου τι λένε τα πουλάκια;
– Πουλάκια είναι κι ας κελαηδούν, πουλάκια είναι κι ας λένε,
ότ’ είμαι γάιδαρος εγώ, παρκάρω όπου γουστάρω.
– Αργά να φας, αργά να πιεις, αργά να κατουρήσεις,
αργά να πας στ’ αμάξι σου, να δεις τι έχει στο τζάμι.
Κείνος όμως παράκουσε τι του ’πε το πουλάκι,
τρώγει γοργά, πίνει γοργά και γοργοκατουράει,
γοργά πάει στ’ αμάξι του, στο τζάμι του κοιτάζει
και βλέπει στ’ αυτοκόλλητο τη φάτσα του απάνω
τέσσερα πόδια και ουρά, ο Γάιδαρος εφέντης.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Γαϊδουριές






Από μακριά φαινόταν ότι θα είναι κάτι καλό. Η Δημοτική Αστυνομία έκοβε κλήση. Το Golf έκλεινε τη ράμπα για τα ΑΜΕΑ και, ταυτόχρονα, την πρόσβαση στο μοναδικό σημείο χωρίς καγκελάκια. Έβαλα αυτοκόλλητο και έμεινα λίγο, αρκετά για να δω πόσο δυσκολεύονταν οι πεζοί, ιδίως οι ηλικιωμένοι. Όταν ήρθε ένας με αμαξίδιο (με πόδι στον γύψο και πατερίτσες) χρειάστηκε να σηκωθεί και η συνοδός του να διπλώσει το αμαξίδιο, προκειμένου να καταφέρουν να περάσουν.

Εκτός από την κλήση, για την οποία χάρηκα ιδιαιτέρως, και εκτός από το γνωστό αυτοκόλλητο, το οποίο πίεσα με περισσή μανία πάνω στο παρμπρίζ, πρόσεξα άλλο ένα χαρτάκι: μέσα από το τζάμι, είχε έναν αριθμό κινητού και τη σημείωση "επιστρέφω σε λίγο". Πήρα μερικές φορές (από απόκρυψη) με σκοπό να πω "πω πω, τι κρίμα, αυτό το παλιοφορτηγό σάς το έκανε θερινό το καημένο το αμάξι, τρεχάτε". Δεν το σήκωσε. Έχω κρατήσει το νούμερο και θα δοκιμάσω ξανά - κατά τις τρεις η ώρα το πρωί.

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Καλωσήρθατε Στη Ζούγκλα




εξαιρετική δουλειά του Θησέα
από το blog iloveathens

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Επιστολή στην Τζούλια Αλεξανδράτου

.του σεσημασμένου γαϊδουροκολλητή shinecast


Αγαπητή Τζούλια,
είμαι αυτός που κόλλησε το αυτοκόλλητο στο παρμπρίζ της ροζ Πόρσε σας. Ναι, αυτό το πορτοκαλί που γράφει «είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω».
Δεν μπορεί να το ξεχάσατε κιόλας: συνέβη μόλις εχθές, Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011, γύρω στις έξι και μισή το απόγευμα, στην αρχή της οδού Μητροπόλεως, στο Σύνταγμα. Σταθήκατε αρχικά κοντά στη στάση του λεωφορείου, εν συνεχεία πήγατε και παρκάρατε πάνω στη διάβαση των πεζών. Γι’ αυτό το έβαλα το αυτοκόλλητο.



Σας εντόπισα αρχικά ενώ βρισκόμουν στο Σύνταγμα. Πέρασα απέναντι και σας φωτογράφισα καθώς παρκάρατε. Έπειτα, εσείς κατευθυνθήκατε προς την οδό Ερμού. Διασταυρωθήκαμε· φορούσα μαύρο σκούφο, κι όταν ήρθαμε μούρη με μούρη, μπροστά από το Υπουργείο Οικονομικών, μισοέκρυψα τη φωτογραφική μηχανή πίσω από την πλάτη μου, μη με πάρετε για paparazzo.

Έβαλα το πορτοκαλί αυτοκολλητάκι στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σας και αμέσως έπεσε πολύ γέλιο από τους περαστικούς, που είχαν μαζευτεί και χάζευαν τη ροζ Πόρσε. Μια κοπέλα μάλιστα ήρθε, σκασμένη στα γέλια, και με συνεχάρη διά χειραψίας. «Τώρα την έκαψες», μου είπε. Αν είναι αλήθεια, ζητώ συγγνώμη, δεν είχα σκοπό να σας κάψω. Ήθελα απλώς να σας υποδείξω ότι είναι γαϊδουριά να παρκάρεις πάνω στη διάβαση των πεζών.
Παρακαλώ μην το πάρετε προσωπικά: δεν είστε η μόνη, υπάρχουν και άλλοι γάιδαροι που παρκάρουν όπου γουστάρουν. Σε όλους βάζω αυτοκόλλητο. Τον τελευταίο μήνα, έχω κολλήσει περίπου εκατό, εβδομήντα εκ των οποίων στο σημείο αυτό, στη Μητροπόλεως. Ούτε είναι ταξικό το θέμα, επειδή δηλαδή έχετε Πόρσε: η γαϊδουριά είναι διαταξική. Εγώ κάνω την εικαστική-ζωολογική μου παρέμβαση ανεξαρτήτως μάρκας αυτοκινήτου. Πάντως, οφείλω να ομολογήσω, δεν μου είχε ξανατύχει ροζ και σινιέ Πόρσε.
Θα μου πείτε, δεν χώραγαν οι πεζοί να περάσουν; Ναι, χώραγαν, παρακάμπτοντας την Πόρσε σας, επειδή έτυχε να μην υπάρχουν άλλα γαϊδούρια κολλητά εκείνη τη στιγμή: συνήθως είναι πέντε-έξι αυτοκίνητα, ενίοτε με μηχανάκια ανάμεσα, που κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την πίστα. Έχω δει γιαγιάδες με ψώνια να αναγκάζονται να χορέψουν τσάμικο για να περάσουν. Φυσικά, το μεγάλο μπόνους (αρχιγάιδαρος) το παίρνει όποιος παρκάρει πάνω στη ράμπα που προορίζεται για τα άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ).
Στην περιοχή, υπάρχουν αρκετά parking. Άλλη φορά, παρακαλώ πηγαίνετε σε ένα από αυτά. Ακόμα κι αν είναι για λίγη ώρα, δεν χάθηκε ο κόσμος, θα δώσετε γύρω στα 8-10 ευρώ. Κι εσείς δεν κάνατε και λίγη ώρα. Το ξέρω, γιατί περίμενα τουλάχιστον κανένα μισάωρο να εμφανιστείτε, να σας φωτογραφίσω καθώς θα βγάζετε το αυτοκολλητάκι. Είχα και μια περιέργεια, αν θα αντέξει το μανικιούρ. Στο μεταξύ, οι περαστικοί καταδιασκέδαζαν και φωτογραφίζονταν δίπλα στην ροζ Πόρσε. Αλλά έκανε κρύο, είχα και ραντεβού με κάτι φίλους για καφέ, οπότε βαρέθηκα να περιμένω και έφυγα.
Αγαπητή Τζούλια, ελπίζω να μη σας κούρασα. Άλλη φορά, παρακαλώ να μην παρκάρετε σε διάβαση ή ράμπα για τα ΑΜΕΑ. Θα με αναγκάσετε να ξαναβάλω αυτοκόλλητο. Α, μια και το ’φερε η κουβέντα: το πορτοκαλί ήταν χάλια με το ροζ, δεν πήγαινε. Αλλά, δυστυχώς, δεν τα βγάζουν σε άλλο χρώμα· ένα πρασινάκι, ας πούμε, θεωρώ ότι θα πήγαινε χάρμα. Ή κάτι σε καναρινί ίσως. Ε;
Φιλικά,

Γιώργος Τσακνιάς

Υ.Γ. Το μανικιούρ, εντάξει;

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

ΤΡΟΧΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΜΕ ΘΥΜΑ ΠΟΔΗΛΑΤΗ


Μόλις γύρισα από την παραλία, όπου Κάφρος με μηχανή, πιθανότατα μεθυσμένος, ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟ, παρέσυρε ποδηλάτη που τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι. Λίμνη το αίμα του στο πλακόστρωτο. Φωτογραφία δεν τράβηξα, όχι. Τις βαλίιιιιιτσες μου να φύγω....

Η ειρωνία είναι πως μία ώρα νωρίτερα, πηγαίνοντας προς Καλαμαριά, είχα δει μια μηχανή να τρέχει στον ποδηλατόδρομο- δεν είπα τίποτα γιατί έχω βαρεθεί να τσακώνομαι άσκοπα με ανεγκεφαλους. Τυχαία όμως ήταν εκεί (στο Μακεδονία Παλάς) ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟ, που αδιαφόρησε χαρακτηριστικά για το μηχανάκι στον πεζόδρομο/ ποδηλατόδρομο..

Θα μπορούσα να είμαι εγώ ο τραυματίας, πέντε λεπτά νωρίτερα μόνο αν ξεκινούσα να γυρίσω... μιλάμε για ζήτημα ζωής ή θανάτου! Και στο μπαράκι που πήγα μετά να ηρεμήσω λίγο, τρεις από τους πέντε στην παρέα καπνίζανε, το ένα μετά το άλλο!!!! ¨οπως και πολλοί άλλοι βέβαια εκεί μέσα (οι περισσότεροι). Βρωμοκοπάω ολόκληρος...

Δεν καπνίζω, αλλά κι αν κάπνιζα δεν θα κάπνιζα μέσα στα κέντρα και στους δημόσιους χώρος...

Λοιπόν το να ζεις στην Ελλάδα είναι ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ. Πριν μερικούς μήνες, χτύπησα έναν σκύλο στην Εγνατία Οδό κοντά στην Κομοτηνή. Οι σκύλοι ήταν δύο, από ένας σε κάθε λωρίδα, και ήταν αδύνατον να τους αποφύγω. Απ ό,τι έμαθα τα ατυχήματα με σκυλιά είναι ρουτίνα εκεί. Αλλά κανένας δεν νοιάζεται! Κράτος, Δήμος, Εταιρεία (ΕΓΝΑΤΙΑ ΑΕ), εγώ τη "γλύτωσα" με 1300 ευρώ και λίγη ταλαιπωρία, αλλά μια βδομάδα πριν από μένα είχε σκοτωθεί ένας άνθρωπος στο ίδιο σημείο! ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ!!!! ¨οχι όχι δεν μένω με τίποτα εδώ...

Τον υπέροχο τόπο τον κάνουν κυρίως οι υπέροχοι άνθρωποι. Κι όλοι όσοι υπέροχοι άνθρωποι ξέρω έχουν μαυρισμένη την ψυχή.... από την βρωμιά της πλειοψηφίας....

Δεν αλλάζει αυτή η χώρα, θέλει πάααααρα πολλή δουλειά και πάααρα πολύ καιρό.... δεν αντέχω άλλο γέρασα στα κεραμίδια να φωνάζω... και να μην ακούει (σχεδόν) κανείς....

Δεν έχω παιδιά, αλλά θέλω να αποκτήσω. Και όταν και αν με το καλό, ΔΕΝ θέλω να τρέμω κάθε φορά που βγαίνουν στο δρόμο... Το ίδιο και για την ηλικιωμένη μητέρα μου... Όσο για τα θύματα των κάφρων, άμεσα ή έμμεσα (λόγω κατάληψης διαΒΆΣΕΩΝ Κ ΠΕΖΟΔΡΟΜΊΩΝ)... τα έχω δει στις εφημερίες μου νεκρά ή βαριά τραυματισμένα... γι αυτό έγραψα αυτό εδώ:

http://mavrosgatos.blogspot.com/2011/02/blog-post_17.html

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Η πλήρης ανομία χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης.



Ειλικρινά ταλαιπωρήθηκα πολύ να βρω τίτλο γι'αυτό το post, γιατί είναι τόσο εξωφρενικά όσα θα διαβάσετε, που θεωρώ πολύ πιθανό να σταματήσετε την παρακολούθηση του συγκεκριμένου ιστολογίου, όταν αντιληφθείτε πόσο μάταιες είναι όλες οι προσπάθειες να βάλουν κάποιοι μυαλό και να αποκτήσουν ευαισθησία απέναντι στον πεζό.

Η συγκεκριμένη στάση λεωφορείου, βρίσκεται στο Περιστέρι, στην οδό Αναπαύσεως 22, μετά βίας 200 μέτρα από τον Σταθμό Μετρό Ανθούπολης που αναμένεται να λειτουργήσει σύντομα. Το ότι "σύντομα" θα λειτουργήσει Σταθμός Μετρό εκεί, το αναφέρω μόνο για να δώσω μια ιδέα για δύο πράγματα:
1. Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν ο Σταθμός θα ελκύει επιβατικό κοινό που θα καλείται να βρει πάρκινγκ σε μια περιοχή που ήδη δεν διαθέτει θέσεις στάθμευσης για τους κατοίκους.
2. Εδώ δε μπορείς να εξασφαλίσεις (σε σένα μιλάω "Κράτος") την ασφαλή αναμονή λεωφορείου ΠΑΝΩ σε πεζοδρόμιο για τον πεζό, το Μετρό και η ταχεία μετάβαση σε μάραναν..

Πριν δύο εβδομάδες η μητέρα μου περίμενε λεωφορείο στο συγκεκριμένο σημείο (που σημειωτέον ΕΙΧΕ στέγαστρο, το οποίο ξηλώθηκε, και ΔΕΝ αντικαταστάθηκε... θα δούμε παρακάτω τους πιθανούς "λόγους"). Επειδή όμως δεν είχε που να σταθεί -σε αντίθεση με εμάς τους τυχερούς που χτες μας είχαν κάνει την τιμή να μας αφήσουν και σχεδόν ένα μέτρο πεζοδρόμιο-, στεκόταν στο δρόμο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα δύο ατυχή συμβάντα.

1. Κάποιος κλασικός κάφελλος περνώντας από μια μόνιμη λακούβα με βρωμόνερα να την κάνει μούσκεμα, μια που δεν είχε κανένα περιθώριο να μετακινηθεί για να αποφύγει το λασποντούς.
2. Ένας άλλος -χειρότερος- κάφελλος κάνωντας προσπέραση από δεξιά, να της χτυπήσει το χέρι με τον καθρέφτη του, χωρίς καν να το αντιληφθεί.

Έξαλλη από την κατάσταση που δε διορθώνεται με τίποτα, πήρα τηλέφωνο τη δημοτική αστυνομία Περιστερίου, έδωσα τις απαιτούμενες πληροφορίες για το σημείο, όπως και το ονοματεπώνυμο και το τηλέφωνό μου, και περίμενα να δω την εξέλιξη.
Την επόμενη μέρα τα αυτοκίνητα ήταν πάλι εκεί, οπότε, και ξαναπήρα τηλέφωνο στη δημοτική αστυνομία, και τους ρώτησα τι έκαναν. Μου είπαν πως θα ξαναστείλουν περιπολικό, και στην ερώτηση γιατί δεν κόπηκε κλήση, πήρα την απάντηση πως ο ρόλος της δημοτικής αστυνομίας δεν είναι εισπρακτικός, αλλά προειδοποιητικός.

Η απορία μου έγγειται στο πόσες φορές κάνει κάποιος σύσταση, και τι πρέπει να γίνει για να κόψει η δημοτική κλήση..
Όντως τα αυτοκίνητα απομακρύνθηκαν (ή απλώς έλειπαν οι ένοικοι του σπιτιού ακριβώς πίσω από τη στάση) για να επιστρέψουν την επομένη.
Για άλλη μια φορά λοιπόν, κάλεσα τη δημοτική αστυνομία, και ο ειλικρινέστατος κύριος που απάντησε στην κλήση μου (που βγήκε και γνωστός μου.. ίσως έτσι εξηγείται η ειλικρίνεια), μου είπε πως γνωρίζει καλά και το σημείο, και το θέμα, και πως δε θα βρω άκρη καλώντας τη δημοτική αστυνομία, γιατί προφανώς οι παρανομούντες έχουν τόσο γερό βύσμα, που δεν τους κουνάει τίποτα.
Το ατυχές στο συγκεκριμένο τηλεφώνημα είναι πως δεν το ηχογράφησα... τέλος πάντων!
Μετά από παρότρυνσή του λοιπόν, κάλεσα την άμεση δράση, τους εξήγησα όλο το περιστατικό και τους είπα πως η ίδια η Δημοτική αστυνομία Περιστερίου με παρέπεμψε σ'εκείνους.

Αποτέλεσμα; Μηδέν!
Τις επόμενες μέρες, τα αυτοκίνητα εξακολουθούσαν να καταλαμβάνουν το πεζοδρόμιο. Ακόμα και χτες που για άλλη μια φορά κάλεσα την τροχαία, κανείς δεν εμφανίστηκε για τα επόμενα 25 λεπτά που πέρασα στη συγκεκριμένη στάση. Και χτες, είχαμε χώρο να κινηθούμε αν ζητούσαμε συγνώμη για την ενόχληση στους υπόλοιπους πεζούς που περίμεναν. Αν υπήρχε κάποια μάνα με καροτσάκι, ή κάποιος σε αναπηρικό, απλά θα στέκονταν στο δρόμο περιμένοντας τον επόμενο κάφελλο να τους κάνει ντους ή να τους χτυπήσει.

Περιφερόμενη γύρω από τα οχήματα, ανακάλυψα πως κανένα δεν είχε επικολλημένο ασφάλιστρο ώστε να μάθω το όνομα ιδιοκτήτη έστω, και πως το κουδούνι στο σπίτι πίσω από τη στάση, είχε ένα όνομα, και μία επωνυμία εταιρίας. (!)

Κάτι άλλο άξιο αναφοράς, είναι πως πίσω από τη στάση και στο ισόγειο του κτηρίου, στεγάζεται συνεργείο, το οποίο επίσης ανέβαζε αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο, αλλά σταμάτησε να το κάνει μετά τη σύσταση της δημοτικής αστυνομίας.. απλά για να αφήσει το χώρο στα δύο BMW. Προφανώς ο ιδιοκτήτης του συνεργείου δε χαίρει της ίδιας ασυλίας.

Είμαι σίγουρη 100% πως και σήμερα που θα ξαναπεράσω, τα οχήματα θα βρίσκονται εκεί..

Έχω φτάσει να αναρωτιέμαι διάφορα όπως..

Ποιος είσαι και έχεις πλήρη ασυλία στο να παρκάρεις όπου θέλεις χωρίς επιπτώσεις; Και εν κατακλείδι, γιατί η ταυτότητά σου παίζει ρόλο σ'αυτή τη χώρα για το αν θα υπακούς στους νόμους;

Ποιος τελικά ξήλωσε το στέγαστρο της ΕΘΕΛ στο σημείο, και είναι το μοναδικό που δεν έχει αντικατασταθεί με άλλο σε ολόκληρη διαδρομή από την Ομόνοια μέχρι το βουνό της Πετρούπολης;

Η ιδιοκτήτρια του ασημί BMW (όπως έκπληκτη ανακάλυψα) είναι μητέρα ενός κοριτσιού, που προφανώς θα αναζητούσε ευθύνες αν το παιδί της παρασυρόταν από αυτοκίνητο επειδή κάποιος/α, ΟΠΩΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ, πάρκαρε πάνω στο πεζοδρόμιο..

Τι ακριβώς ελπίζει να καταφέρει κανείς, όταν προσπαθεί με μοναδικό όπλο κάθε έννομο μέσο
να συνετίσει και να αποδώσει ευθύνες στην πλήρη ανομία και ατιμωρησία;

Τι ακριβώς καταφέρνουν τα αυτοκόλλητα των Street Panthers πέρα από το να προσβάλλουν τα συμπαθή τετράποδα; Κατά τη γνώμη μου, απλώς εκνευρίζουν στιγμιαία τον κάφελλο, που θα ξοδέψει απλώς λίγο χρόνο για να τα αφαιρέσει.

Για ποια καταγγελία μιλάμε, ποια αστυνομία, ποιο κράτος, και ποιους νόμους;

Από το 1992 μέχρι το 2007 που είχα αυτοκίνητο, οφείλω να μου αποδώσω την ιδιότητα του υπερανθρώπου, αφού κατάφερα να μην έχω παρκάρει ποτέ σε στάση/διάβαση/πεζοδρόμιο..
Σήμερα, το σωτήριο (?) έτος 2011 που ξεκινάει το μέτρο της απόσυρσης, ώστε να αποκτηθούν ακόμα περισσότερα BMW, το μόνο που μας λείπει είναι τα πεζοδρόμια για να παρκάρουν πάνω τους το ένα δίπλα στο άλλο.

Λυπάμαι πολύ, αλλά οφείλω στον εαυτό μου (και στο Μιλτιάδη) να αποχωρήσω από τη συγγραφή στο συγκεκριμένο ιστολόγιο, γιατί βρίσκω πως πολεμάει με χάρτινες βεντάλιες απέναντι σε πολυβόλα συμφερόντων και ασυνείδητων υπανθρώπων που θα βάλουν μυαλό ΜΟΝΟ αν το παιδί τους βρεθεί κάτω από τις ρόδες ενός ομοίου τους... και πάλι δεν είναι και σίγουρο πως κάτι τέτοιο θα τους συνετίσει.

Καλή τύχη.. με τα αυτοκόλλητα και τις δημοτικές αστυνομίες, και την τροχαία. Ελπίζω να καταλάβετε κάποια στιγμή πόσο ασήμαντοι είμαστε επειδή δεν πληρώνουμε φόρους καυσίμων και τέλη κυκλοφορίας.

Προσωπικά, θα το πάρω στα χέρια μου, κι ας φοβάμαι μη με πιάσουν για φθορά περιουσίας. Καλύτερα η περιουσία του άλλου, παρά η δική μου ζωή.

Γειά σας ;)

Σημείωση: Διασκέδασα πολύ με την κίνηση κάποιων που άφησαν στο παρμπριζ του μαύρου τζιπ φυλλάδια για τη μη πληρωμή εισιτηρίου στα λεωφορεία από άποψη..
Υποθέτω όσο άποψη έχει το να μην πληρώνεις εκ πεποιθήσεως, άλλο τόσο έχει να παρκάρεις πάνω στο πεζοδρόμιο ξέρωντας πως δε σε κουνάει τίποτα. Αυτό με το οποίο αμφιβάλλω πάντως, είναι κατά πόσο χρησιμοποιεί ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης αυτοκινήτου+πεζοδρομίου Μέσα Μαζικών Μεταφορών..

ephee

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Μια που πεζοδρόμιο δεν υπάρχει..


Μια λοιπόν, που πεζοδρόμιο ουσιαστικά ΔΕΝ υπάρχει, στη συγκεκριμένη διασταύρωση που βρίσκεται σε σχολικό συγκρότημα, δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας..
Δύο υπερτυχεροί οδηγοί, καλούνται να ξαναφουσκώσουν τα λάστιχά τους, για να θυμηθούν την επόμενη φορά να παρκάρουν λαμβάνοντας υπ'όψην πως ΙΣΩΣ από το σημείο περνούν παιδιά.
Ίσως ακόμα και τα δικά τους παιδιά...
Τα οποία (φαντάζομαι) μεγαλώνουν μαθαίνοντας πως ο έχων αμάξι, παρκάρει όπου γουστάρει!

Υ.Γ. αρκεί να ξέρει ν'αλλάζει λάστιχο..

Επαγγελματίας οδηγός


Στεκόμαστε στη στάση απέναντι από το καταπληκτικό αυτό θέαμα, το οποίο χρήζει περιγραφής και επεξηγήσεων, γιατί δε φαίνονται όλες οι αμαρτίες ξεκάθαρα.
Σταματάει λοιπόν ο εν λόγω βελοδεικτούμενος οδηγός αμορριμματοφόρου πάνω στο φανάρι (1), πάνω στη διάβαση πεζών(2), κλείνοντας τη διάβαση ΑΜΕΑ(3), και τη στάση λεωφορείου(4), σε απόσταση πολύ μικρή από τη γωνία(5), κατεβαίνει, και πάει και κάθεται στο καφέ.
Στην αρχή νομίζαμε πως κατέβηκε απλώς να πάρει έναν καφέ και να φύγει, αλλά ο τύπος ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΚΑΘΗΣΕ, αφήνοντας σε αυτό το σημείο το απορριμματοφόρο, το οποίο φέρει τον αριθμό τηλεφώνου της υπηρεσίας του! (αριθμό που σαφώς και καλέσαμε για να αναφέρουμε το απαράδεκτο της κατάστασης) πράγμα όμως που δε φάνηκε αρκετό, μια που για τα επόμενα 15 λεπτά που περάσαμε στη στάση, δεν τον είδαμε να πετάγεται σαν ελλατήριο..
Και γιατί να πεταχτεί άλλωστε μετά από ένα πιθανό τηλεφώνημα, όταν το σημείο που έχει επιλέξει για να παρκάρει, είναι ούτως ή άλλως στη διασταύρωση 25ης Μαρτίου και Κώστα Βάρναλη, από την οποία το ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ της Πετρούπολης απέχει μόλις 50 μέτρα, και το αστυνομικό τμήμα 150 μέτρα..
Απορία το'χω.. δημοτικά οχήματα έχουν ασυλία από κλήσεις;
Προφανώς...

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

ΚΧΟ, ο ΕΓΚΛΗΜΑΤϊΑΣ "ΚάΦΕΛΛΟΣ ΧΩΡίΣ ΌΡΙΑ"



Σήμερα ΔΕΝ έχει φωτογραφία, γιατί αν σταματούσα να την τραβήξω θα έσπαγα -το λιγότερο- το παρμπρίζ του τύπου, και θα κατέληγα με ματωμένο το χέρι, βιασμένες τις αρχές μου ενάντια στη βία και λερωμένο το ποινικό μου μητρώο. 

Κατέβαινα λοιπόν από τα Κάστρα, ακολουθώντας αναγκαστικά την πολυσύχναστη οδό Ακροπόλεως, τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ κεντρικό δρόμο της Άνω Πόλης, που παράλληλα ενώνει και το Κέντρο με τον Περιφερειακό. Πρόκειται για ένα δρόμο τυπικά διπλής κατευθύνσεως,  αλλά οριακά στενό, και με ανύπαρκτα πεζοδρόμια, που γίνονται ακόμα πιό ανύπαρκτα από τους κάδους, τα παρκαρισμένα μηχανάκια, τα καβαλημένα αυτοκίνητα. Να σημειώσω επίσης πως από αυτόν τον δρόμο περνάνε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ τόσο τα αστικά λεωφορεία της Άνω Πόλης όσο και τα τουριστικά λεωφορεία που κατευθύνονται στον Πύργο του Τριγωνίου και στο Επταπύργιο. Για να μη μιλήσω για τα βαριά οχήματα που πάνε για Συκιές και Περιφερειακό. 


Φαντάζεστε λοιπόν πόσο επικίνδυνο είναι το σημείο αυτό, τόσο για τα οχήματα, αλλά κυρίως για τους ΠΕΖΟΥΣ που έχουν την ατυχία να κατοικούν εκεί, ηλικιωμένους σ' ένα μεγάλο ποσοστό, που μένουν στα παλιά σπίτια, αλλά και πολλές οικογένειες με παιδιά, που έχουν μετακομίσει στα πολλά νεόδμητα της περιοχής, που είναι όλα σχεδόν  -φυσικά (!!!)- χωρίς γκαράζ.

Κατέβαινα λοιπόν με το ποδήλατό μου (ναι...) και με την προσοχή μου στο κόκκινο. Λίγο πριν την γνωστή στους Θεσσαλονικείς τρομερή ΤΥΦΛΗ στροφή του Αγίου Παύλου, μια επικλινή στροφή-φουρκέτα 150+ μοιρών (ναι, 150+δεν κάνω λάθος), ο ΚΧΟ είχε "παρκάρει" κατεβαίνοντας δεξιά, καβαλητά, ο μισός πάνω στο ανύπαρκτο πεζοδρόμιο και ο μισός στον ήδη στενό δρόμο. Να προσθέσω πως η τρομερή αυτή στροφή-φουρκέτα διασταυρώνεται στην καμπή της τόσο με τον επίσης στενό κι επίσης πολυσύχναστο δρόμο του Αγίου Παύλου, όσο και με ένα ακόμα στενό που κατεβαίνει από τα Κάστρα. 

Τροχαία ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, αυτό σημαίνει στην Ελλάδα "Τροχαία ατυχήματα".

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ.

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011




Το πρώτο (από δεξιά) αυτοκίνητο έχει κλήση. Το δεύτερο, η τζιπάρα που έχει καβαλήσει τη ράμπα για τα ΑΜΕΑ, έχει το αυτοκόλλητο που του έβαλα εγώ ("είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω"). Το τρίτο, έχει τα αλάρμ αναμμένα. Εκ των υστέρων δυστυχώς, αφού κόλλησα το γαϊδουράκι και χώθηκα στο μετρό, σκέφτηκα το καψώνι που έπρεπε να κάνω στον/στην ιδιοκτήτη/-τρια του τζιπ: να πάρω τηλέφωνο από απόκρυψη (είχε αφήσει σημείωμα με κινητό και τη φράση "είμαι δίπλα" - έτσι μου ήρθε να απαντήσω "όχι, είσαι γαλακτομπούρεκο, βαρύ κι αχώνευτο") και να βάλω τις φωνές, "κατεβείτε αμέσως, είναι εδώ ο γερανός και σας παίρνει το αμάξι..." Ή, εναλλακτικά, "κατεβείτε αμέσως, είναι εδώ κάτι αλήτες και κολλάνε πορτοκαλί γαϊδούρια στο αμάξι..."