Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Μια που πεζοδρόμιο δεν υπάρχει..


Μια λοιπόν, που πεζοδρόμιο ουσιαστικά ΔΕΝ υπάρχει, στη συγκεκριμένη διασταύρωση που βρίσκεται σε σχολικό συγκρότημα, δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας..
Δύο υπερτυχεροί οδηγοί, καλούνται να ξαναφουσκώσουν τα λάστιχά τους, για να θυμηθούν την επόμενη φορά να παρκάρουν λαμβάνοντας υπ'όψην πως ΙΣΩΣ από το σημείο περνούν παιδιά.
Ίσως ακόμα και τα δικά τους παιδιά...
Τα οποία (φαντάζομαι) μεγαλώνουν μαθαίνοντας πως ο έχων αμάξι, παρκάρει όπου γουστάρει!

Υ.Γ. αρκεί να ξέρει ν'αλλάζει λάστιχο..

Επαγγελματίας οδηγός


Στεκόμαστε στη στάση απέναντι από το καταπληκτικό αυτό θέαμα, το οποίο χρήζει περιγραφής και επεξηγήσεων, γιατί δε φαίνονται όλες οι αμαρτίες ξεκάθαρα.
Σταματάει λοιπόν ο εν λόγω βελοδεικτούμενος οδηγός αμορριμματοφόρου πάνω στο φανάρι (1), πάνω στη διάβαση πεζών(2), κλείνοντας τη διάβαση ΑΜΕΑ(3), και τη στάση λεωφορείου(4), σε απόσταση πολύ μικρή από τη γωνία(5), κατεβαίνει, και πάει και κάθεται στο καφέ.
Στην αρχή νομίζαμε πως κατέβηκε απλώς να πάρει έναν καφέ και να φύγει, αλλά ο τύπος ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΚΑΘΗΣΕ, αφήνοντας σε αυτό το σημείο το απορριμματοφόρο, το οποίο φέρει τον αριθμό τηλεφώνου της υπηρεσίας του! (αριθμό που σαφώς και καλέσαμε για να αναφέρουμε το απαράδεκτο της κατάστασης) πράγμα όμως που δε φάνηκε αρκετό, μια που για τα επόμενα 15 λεπτά που περάσαμε στη στάση, δεν τον είδαμε να πετάγεται σαν ελλατήριο..
Και γιατί να πεταχτεί άλλωστε μετά από ένα πιθανό τηλεφώνημα, όταν το σημείο που έχει επιλέξει για να παρκάρει, είναι ούτως ή άλλως στη διασταύρωση 25ης Μαρτίου και Κώστα Βάρναλη, από την οποία το ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ της Πετρούπολης απέχει μόλις 50 μέτρα, και το αστυνομικό τμήμα 150 μέτρα..
Απορία το'χω.. δημοτικά οχήματα έχουν ασυλία από κλήσεις;
Προφανώς...

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

ΚΧΟ, ο ΕΓΚΛΗΜΑΤϊΑΣ "ΚάΦΕΛΛΟΣ ΧΩΡίΣ ΌΡΙΑ"



Σήμερα ΔΕΝ έχει φωτογραφία, γιατί αν σταματούσα να την τραβήξω θα έσπαγα -το λιγότερο- το παρμπρίζ του τύπου, και θα κατέληγα με ματωμένο το χέρι, βιασμένες τις αρχές μου ενάντια στη βία και λερωμένο το ποινικό μου μητρώο. 

Κατέβαινα λοιπόν από τα Κάστρα, ακολουθώντας αναγκαστικά την πολυσύχναστη οδό Ακροπόλεως, τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ κεντρικό δρόμο της Άνω Πόλης, που παράλληλα ενώνει και το Κέντρο με τον Περιφερειακό. Πρόκειται για ένα δρόμο τυπικά διπλής κατευθύνσεως,  αλλά οριακά στενό, και με ανύπαρκτα πεζοδρόμια, που γίνονται ακόμα πιό ανύπαρκτα από τους κάδους, τα παρκαρισμένα μηχανάκια, τα καβαλημένα αυτοκίνητα. Να σημειώσω επίσης πως από αυτόν τον δρόμο περνάνε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ τόσο τα αστικά λεωφορεία της Άνω Πόλης όσο και τα τουριστικά λεωφορεία που κατευθύνονται στον Πύργο του Τριγωνίου και στο Επταπύργιο. Για να μη μιλήσω για τα βαριά οχήματα που πάνε για Συκιές και Περιφερειακό. 


Φαντάζεστε λοιπόν πόσο επικίνδυνο είναι το σημείο αυτό, τόσο για τα οχήματα, αλλά κυρίως για τους ΠΕΖΟΥΣ που έχουν την ατυχία να κατοικούν εκεί, ηλικιωμένους σ' ένα μεγάλο ποσοστό, που μένουν στα παλιά σπίτια, αλλά και πολλές οικογένειες με παιδιά, που έχουν μετακομίσει στα πολλά νεόδμητα της περιοχής, που είναι όλα σχεδόν  -φυσικά (!!!)- χωρίς γκαράζ.

Κατέβαινα λοιπόν με το ποδήλατό μου (ναι...) και με την προσοχή μου στο κόκκινο. Λίγο πριν την γνωστή στους Θεσσαλονικείς τρομερή ΤΥΦΛΗ στροφή του Αγίου Παύλου, μια επικλινή στροφή-φουρκέτα 150+ μοιρών (ναι, 150+δεν κάνω λάθος), ο ΚΧΟ είχε "παρκάρει" κατεβαίνοντας δεξιά, καβαλητά, ο μισός πάνω στο ανύπαρκτο πεζοδρόμιο και ο μισός στον ήδη στενό δρόμο. Να προσθέσω πως η τρομερή αυτή στροφή-φουρκέτα διασταυρώνεται στην καμπή της τόσο με τον επίσης στενό κι επίσης πολυσύχναστο δρόμο του Αγίου Παύλου, όσο και με ένα ακόμα στενό που κατεβαίνει από τα Κάστρα. 

Τροχαία ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, αυτό σημαίνει στην Ελλάδα "Τροχαία ατυχήματα".

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ.

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011




Το πρώτο (από δεξιά) αυτοκίνητο έχει κλήση. Το δεύτερο, η τζιπάρα που έχει καβαλήσει τη ράμπα για τα ΑΜΕΑ, έχει το αυτοκόλλητο που του έβαλα εγώ ("είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω"). Το τρίτο, έχει τα αλάρμ αναμμένα. Εκ των υστέρων δυστυχώς, αφού κόλλησα το γαϊδουράκι και χώθηκα στο μετρό, σκέφτηκα το καψώνι που έπρεπε να κάνω στον/στην ιδιοκτήτη/-τρια του τζιπ: να πάρω τηλέφωνο από απόκρυψη (είχε αφήσει σημείωμα με κινητό και τη φράση "είμαι δίπλα" - έτσι μου ήρθε να απαντήσω "όχι, είσαι γαλακτομπούρεκο, βαρύ κι αχώνευτο") και να βάλω τις φωνές, "κατεβείτε αμέσως, είναι εδώ ο γερανός και σας παίρνει το αμάξι..." Ή, εναλλακτικά, "κατεβείτε αμέσως, είναι εδώ κάτι αλήτες και κολλάνε πορτοκαλί γαϊδούρια στο αμάξι..."