...δεν περνάς, δεν περνάς...
Μόνο που δεν πρόκειται για παιχνίδι.
Πρόκειται για ΕΓΚΛΗΜΑ.
Απέναντι τους ηλικιωμένους, απέναντι στα άτομα με αναπηρίες, απέναντι στους γονείς με τα παιδικά καροτσάκια, απέναντι ακόμα κια σε κάποιον που κουβαλάει μια βαριά βαλίτσα, ένα ποδήλατο.
Η φωτογραφία θα μπορούσε να είναι από οποιαδήποτε διασταύρωση οποιασδήποτε μεγάλης ελληνικής πόλης.
Μόνο που δεν πρόκειται για παιχνίδι.
Πρόκειται για ΕΓΚΛΗΜΑ.
Απέναντι τους ηλικιωμένους, απέναντι στα άτομα με αναπηρίες, απέναντι στους γονείς με τα παιδικά καροτσάκια, απέναντι ακόμα κια σε κάποιον που κουβαλάει μια βαριά βαλίτσα, ένα ποδήλατο.
Η φωτογραφία θα μπορούσε να είναι από οποιαδήποτε διασταύρωση οποιασδήποτε μεγάλης ελληνικής πόλης.
2 σχόλια:
χιλίαδες τέτοια παραδείγματα ...δυστυχώς. καμιά φορά αναρωτιέμαι με τον εαυτό μου που τυχαίνουν βράδυα όταν γυρνάω με τ'αμάξι και ψάχνω 1 και βάλε ώρα να παρκάρω γιατί δεν θέλω να κλείνω πεζούς. Δεν πρόκειται ποτέ να παραβώ αυτών τον προσωπικό μου κανόνα στην οδήγηση. Ποτέ! Γυρνάνε όμως τα μυαλά μου όταν βλέπω τέτοιους ΚΑΦΡΟΥΣ. Δε το κρύβω ότι υπήρξαν φορές που ως πεζός που δεν μπορούσα να περάσω (σε κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις)απλά συνέχισα ίσια ΠΑΝΩ από το αυτοκίνητο που έκλεινε τη διάβαση.Η πλάκα είναι ότι είμαι περίπου στα 115 κιλά...!!!
Δε φταίνε οι οδηγοί, έτσι έχουνε μάθει έτσι συμπεριφέρονται. Η τροχονομία φταίει που δεν τους δίνει ένα τσουχτερό πρόστιμο να τελειώνουμε.
Δημοσίευση σχολίου