ΟΙ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ ΚΑΦ.ΕΛΛ.Ο.Ι: οδηγιες για σωστο παρκαρισμα

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008

οδηγιες για σωστο παρκαρισμα

1.ποτε δεν παρκαρουμε παραλληλα με το πεζοδρομιο
2.βεβαιωνομαστε οτι εχουμε ανεβει καλα στο πεζοδρομιο
3.ειμαστε σιγουροι οτι σε καμμια περιπτωση δε μπορει να περασει πεζος και ας ειναι κι ο τιραμολα

4 σχόλια:

Μαύρος Γάτος είπε...: Μπάμπης φορέβερ!

Σ;-))))); 1 Φεβρουαρίου 2008 στις 12:41 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Μικρή πικρή ιστορία, με προτεινόμενο τίτλο frustration--άμα σας βρίσκεται κανένας καλύτερος, ευπρόσδεκτος.

Έχουμε πάει να πληρώσουμε ενοίκιο σε τράπεζα--με τα πόδια, κέντρο μένουμε και θεωρούμε αυτονόητο πως δεν παίρνουμε αμάξι για μικρές/μεσαίες αποστάσεις--στην Ακαδημίας. Είναι πρωί. Στους δρόμους επικρατεί αυτό που οι επικοινωνιολόγοι αποκαλούν εμβριθώς 'της πουτάνας'.

Είμαστε σε σηματοδότη που δείχνει πορτοκαλί, όταν ημιφορτηγό πιέζει να περάσει την πηγμένη Ακαδημίας από κάθετο. Κορνάρει μανιασμένα. Δεν τα καταφέρνει. Κλείνει μεγαλοπρεπώς την διάβαση πεζών. Πράσινο για τους πεζούς.

Ανάπηρος σε καροτσάκι και ο συνοδός του μένουν ακινητοποιημένοι. Οι υπόλοιποι περνούν όπως μπορούν--κι εμείς μαζί, μέσα στο ρεύμα του πάντοτε καλοσυνάτου αστικού ανθρώπινου ποταμού. Σταματάω. Γυρίζω στον οδηγό. Σκαρφίζομαι μια μικρή παντομίμα: του δείχνω τον ανάπηρο, το φανάρι και κάνω μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας. Η αγάπη μου εκρήγνυται. 'Τι νομίζεις ότι κάνεις;', του λέει σε έντονο ύφος. Μας απαντά κάτι ακατάληπτο στα άπταιστα γαλλικά που προαπαιτούνται για την απόκτηση διπλώματος. Πράσινο, γκαζώνει άγρια, φεύγει.

Ο συνοδός του ανθρώπου μας ρίχνει ένα βλέμμα που υπονοεί 'ευχαριστώ'. Ντρέπομαι. Φεύγουμε παραμιλώντας.; 2 Φεβρουαρίου 2008 στις 6:36 π.μ.
Μιλτιάδης Θαλασσινός (Μαύρος Γάτος) είπε...: Αγαπητέ Λύκε, αν συμφωνείς θα δημοσιεύσουμε αυτήν την ιστορία. Περιμένω νέα σου..; 2 Φεβρουαρίου 2008 στις 4:50 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Ελεύθερα, Γάτε Μαύρε Πονηρέ. Χαιρετισμούς στον εθνικό κορμό, επ'ευκαιρία, μέρες που'ναι κιόλας.; 3 Φεβρουαρίου 2008 στις 4:04 π.μ.