περίληψη ιατρικής εργασίας που εκπόνησε ο φίλτατος Mad Τρελλογιατρός (et col)
- το σχόλιο που ακολουθεί είναι δικό του:
- το σχόλιο που ακολουθεί είναι δικό του:
Το κείμενο είναι επιστημονικίστικο, απλά πρόσεξε πως η παράσυρση έχει τεράστιο ποσοστό, στο οποίο καμιά άλλη χώρα δε μας πιάνει. Αυτό δείχνει και την οδηγική μας συμπεριφορά. Αυτό δείχνει και την κυκλοφοριακή αγωγή που έχουν τα παιδιά μας.
ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ (περίληψη - abstract)
Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να μελετηθούν οι κακώσεις από τροχαία ατυχήματα στα παιδιά, να αξιολογηθεί η βαρύτητά τους και η συνεισφορά του ορθοπαιδικού σ' αυτά, αλλά και να αποκαλυφθούν χρήσιμοι για την κλινική πράξη συσχετισμοί.
Υλικό: Έγινε αποδελτίωση 716 καταγεγραμμένων ασθενών από το αρχείο των Επειγόντων Εξωτερικών Ιατρείων του Ν.Γ.Ν.Θ. 'Γεώργιος Γεννηματάς' που αφορούσαν στην περίοδο 1997-2006. Οι ηλικίες των ασθενών κυμαίνονταν από 11 μηνών-14 ετών. Αποτελέσματα: Από τους 716 τραυματίες οι 146 (20,4%) ήταν προσχολικής ηλικίας (1-5 ετών) και οι 570 (79,6%) σχολικής ηλικίας (6-14 ετών). Τα παιδιά εμπλέκονταν στα τροχαία ατυχήματα περισσότερο ως συνεπιβάτες σε τροχοφόρα (45,5%), παρά ως παρασυρόμενοι πεζοί (36,7%) ή ως οδηγοί δικύκλου (17,8%) -είτε αυτό ήταν ποδήλατο, είτε μοτοποδήλατο συνήθως σε μεγαλύτερες ηλικίες. Μάλιστα, το ποσοστό εμπλοκής δικύκλου στα ατυχήματα αυτά, ενώ την περίοδο 1997-2004 ήταν 13,8% στο σύνολο των ατυχημάτων, τη διετία 2005-2006 ανέβηκε στο 30,7%. Ακτινολογικά ευρήματα ήταν παρόντα μόλις στο 42,3% των παιδιών, γεγονός που επιβεβαιώνει την υπερδιάγνωση των καταγμάτων στις μικρές αυτές ηλικίες. Μάλιστα, από το σύνολο των ασθενών, το 33,9% έφερε ένα μόνο κάταγμα, ενώ ποσοστό 8,4% έφερε περισσότερες της μιας κακώσεις (πολυτραυματίες). Τα ακτινολογικά ευρήματα αφορούσαν, με σειρά συχνότητας, σε: 1) κατάγματα των κάτω άκρων (54%), 2) κατάγματα των άνω άκρων (23,7%), 3) κακώσεις του αυχένα και κρανίου (10,5%) και 4) άλλα κατάγματα -όπως κλείδας, πλευρών, λεκάνης- (11,8%). Από τα κατάγματα των κάτω άκρων ξεχωρίζουν αυτά της κνήμης-περόνης, από τα κατάγματα των άνω άκρων αυτά του κάτω τριτημορίου της κερκίδας, ενώ από τις άλλες κατηγορίες υπερείχαν τα κατάγματα της κλείδας. Αξίζει να αναφερθεί ότι από τα 716 τροχαία, 69 παιδιά (9,6%) χρειάστηκαν περαιτέρω νοσηλεία και εισήχθησαν στην Ορθοπαιδική Κλινική (για να πραγματοποιηθεί νάρκωση και κλειστή ανάταξη ή εγχείρηση), ενώ σε 95 επιπλέον (13,3%) κρίθηκε απαραίτητη η παραπομπή τους στην Παιδοχειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου, λόγω συνύπαρξης Κ.Ε.Κ.
Συμπεράσματα: Με ερέθισμα το γεγονός ότι τα ατυχήματα γενικώς αποτελούν την πρώτη αιτία προσέλευσης των παιδιών στα νοσοκομεία στην Ελλάδα, η έρευνα αυτή περιγράφει πλήρως τη σχέση του ορθοπαιδικού ειδικά με τα τροχαία ατυχήματα. Η συσχέτιση της βαρύτητας των κακώσεων με τη βαρύτητα του τροχαίου είναι σαφής, γι' αυτό και η πρόληψη, αλλά και η διαμόρφωση ειδικών μονάδων παροχής πρωτοβάθμιας περίθαλψης σε ορθοπαιδικά προβλήματα, απότοκα τροχαίων ατυχημάτων, θα μπορούσαν να βελτιώσουν την παρούσα εικόνα.
Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να μελετηθούν οι κακώσεις από τροχαία ατυχήματα στα παιδιά, να αξιολογηθεί η βαρύτητά τους και η συνεισφορά του ορθοπαιδικού σ' αυτά, αλλά και να αποκαλυφθούν χρήσιμοι για την κλινική πράξη συσχετισμοί.
Υλικό: Έγινε αποδελτίωση 716 καταγεγραμμένων ασθενών από το αρχείο των Επειγόντων Εξωτερικών Ιατρείων του Ν.Γ.Ν.Θ. 'Γεώργιος Γεννηματάς' που αφορούσαν στην περίοδο 1997-2006. Οι ηλικίες των ασθενών κυμαίνονταν από 11 μηνών-14 ετών. Αποτελέσματα: Από τους 716 τραυματίες οι 146 (20,4%) ήταν προσχολικής ηλικίας (1-5 ετών) και οι 570 (79,6%) σχολικής ηλικίας (6-14 ετών). Τα παιδιά εμπλέκονταν στα τροχαία ατυχήματα περισσότερο ως συνεπιβάτες σε τροχοφόρα (45,5%), παρά ως παρασυρόμενοι πεζοί (36,7%) ή ως οδηγοί δικύκλου (17,8%) -είτε αυτό ήταν ποδήλατο, είτε μοτοποδήλατο συνήθως σε μεγαλύτερες ηλικίες. Μάλιστα, το ποσοστό εμπλοκής δικύκλου στα ατυχήματα αυτά, ενώ την περίοδο 1997-2004 ήταν 13,8% στο σύνολο των ατυχημάτων, τη διετία 2005-2006 ανέβηκε στο 30,7%. Ακτινολογικά ευρήματα ήταν παρόντα μόλις στο 42,3% των παιδιών, γεγονός που επιβεβαιώνει την υπερδιάγνωση των καταγμάτων στις μικρές αυτές ηλικίες. Μάλιστα, από το σύνολο των ασθενών, το 33,9% έφερε ένα μόνο κάταγμα, ενώ ποσοστό 8,4% έφερε περισσότερες της μιας κακώσεις (πολυτραυματίες). Τα ακτινολογικά ευρήματα αφορούσαν, με σειρά συχνότητας, σε: 1) κατάγματα των κάτω άκρων (54%), 2) κατάγματα των άνω άκρων (23,7%), 3) κακώσεις του αυχένα και κρανίου (10,5%) και 4) άλλα κατάγματα -όπως κλείδας, πλευρών, λεκάνης- (11,8%). Από τα κατάγματα των κάτω άκρων ξεχωρίζουν αυτά της κνήμης-περόνης, από τα κατάγματα των άνω άκρων αυτά του κάτω τριτημορίου της κερκίδας, ενώ από τις άλλες κατηγορίες υπερείχαν τα κατάγματα της κλείδας. Αξίζει να αναφερθεί ότι από τα 716 τροχαία, 69 παιδιά (9,6%) χρειάστηκαν περαιτέρω νοσηλεία και εισήχθησαν στην Ορθοπαιδική Κλινική (για να πραγματοποιηθεί νάρκωση και κλειστή ανάταξη ή εγχείρηση), ενώ σε 95 επιπλέον (13,3%) κρίθηκε απαραίτητη η παραπομπή τους στην Παιδοχειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου, λόγω συνύπαρξης Κ.Ε.Κ.
Συμπεράσματα: Με ερέθισμα το γεγονός ότι τα ατυχήματα γενικώς αποτελούν την πρώτη αιτία προσέλευσης των παιδιών στα νοσοκομεία στην Ελλάδα, η έρευνα αυτή περιγράφει πλήρως τη σχέση του ορθοπαιδικού ειδικά με τα τροχαία ατυχήματα. Η συσχέτιση της βαρύτητας των κακώσεων με τη βαρύτητα του τροχαίου είναι σαφής, γι' αυτό και η πρόληψη, αλλά και η διαμόρφωση ειδικών μονάδων παροχής πρωτοβάθμιας περίθαλψης σε ορθοπαιδικά προβλήματα, απότοκα τροχαίων ατυχημάτων, θα μπορούσαν να βελτιώσουν την παρούσα εικόνα.
